توی این روزهای سخت مانده ایم که درنامه نگاری خارجی، به این کشورهای همسایه مان چه القابی بدهیم که فردا

درسیاست خارجه دچارمشکل نگردیم وازخطوط مشخصه منحرف نشویم . منظورم همین کشورهای دوست

وبرادرعزیزترازجانمان ،کویت وعربستان وترکیه اند .همین لفظ" دولت های همسایه" برای سرشان زیادی است اما

چون درسیاست خارجه همه نوعی برادر داریم؛ ازبرادران نفتی گرفته تابرادران مذهبی،همان بهتر که خطاب کنیم

"برادر ان همسایه" تاخدای نکرده به شخصیت والایشان بی احترامی نشود. تاریخ راچه دیدی، تکرارشدنی

است .همین کشورهای مذکور!!!بعداین اموری که انجام داده اند؛ ازاعدام تبعه ی ایرانی گرفته واخراج دیپلمات های

 خارجی(فاعل کویت) تاتوقیف بارهواپیما ی کشورمان وگزارش به سازمان ملل(نهادترکیه)تا تهدید حمله به وطن وسنگ

اندازی و تأخیر دراعزام زائران  ایرانی (مسندالیه عربستان)،دیدی ناگهان ازدر دوستی درآمده وبه خاطر همین القابی

که ازآوردن آن امتناع می کنیم ، درسیاست خارجه کلی روی دست ماهزینه بگذارند وموجب شرمندگی مان گردند. لذا

تصمیم گرفته فعلاً درنامه نگاری دیپلماسی به همین لفظ" برادر" بسنده کرده ،تاببینیم آخرعاقبت این دیپلمات های

اخراجی وهواپیما ی توقیف شده وتهدید به حمله ی کشورمان به کجاها ختم می شود؛تاتکلیف خودرادانسته والقاب

 دیگری چون :عزیز، دوست ،برادر دینی ،...رابه کابریم.