امشب شبی فراموش ناشدنی است .شبی که دراذهان هرگز پاک نخواهدشد. شبی است که

 مثل آن رادوبارتجربه نموده ایم واین دفعه ی سوم است .وتفاوت آن با دوشب به

یادماندنی دیگر این بوده ،که تاساعت24 درکنارمکانی بزرگ منتظرگذرزمان بودیم

 ودریافت آن هرگز موکول به چندشب بعدنمی شد.

باید هنوز معنی انتظاررافهمید وزمینه ی آن آمدن های واقعی رامهیاکردکه شایدبیاید.

شاید ساعت دیگربیاید ودل همه ی مستضعفین ایران راشاد سازد .شاید بیاید وباآمدنش

نشان دهد امشب وفردا درکنا ر هم ایستادن تفاوتی وجودندارد. شبی ازآن شب ها

خواهدرسیدکه فقیر وغنی،مستضعف بادردومرفه ی بی درددرکنارهم ،صف های طولانی

راتشکیل خواهندداد وانتظار به پایان می رسد.وهمین طورجایی مقدس مملو از منتظران

 آن خواهد بود.پرازمردمانی نیازمند که دست یاری به سویی دراز می کنند ومأمورین

 ازپشت ،همین طور لحظه به لحظه فیض خودرا نثارمنتظران  می نمایند؛ ونمی گذارند

عزیزانی که برای آن آمد ند بادستانی تهی بازگردند.آری  لحظاتی فرا خواهد رسیدوچشم

تمام بیچاره ها به آن منورخواهدشد.

وبدابه حال آنان که قدرآن راندانسته ونتوانستند اعمال ورفتارخویش رامدیریت نمایند.

 خوش بودندوبی نصیب از آن مکان خواهندرفت. زیرا چیزی برایشان نمی ماند.لحظات

یاساعاتی چند ،تجمع شکوهمند همگانی وروزوحدت ملی فراخواهدرسیدساعاتی که

شهروند وروستایی درارتباطی تناتنگ به جهانیان خواهند فهماند که نژادهای مختلف

دراین کشور تأثیری در بهره وری ازآن به وجود نخواهدآورد.

تاساعاتی دیگر انتظار به پایان می رسد وپول یارانه ای به حساب واریزخواهد شد

ومأمورین بانک هاباز اضافه کار چندان به دست خواهندآاوردوهمه چیز به خوبی

 وخوشی ادامه خواهدیافت هرچندباید تادریافت آن ،تاروز یکشنبه منتظر بودوانتظار

 موهبتی الهی است...