پس ازسال ها تلاش ودوندگی ،این وآن رادیدن توانستیم نانوایی باسوخت فسیلی درمحلمان احداث کنیم .ارزش کارآن قدربالابوده که استاندارمحترم هم برای افتتاح آن تشریف آوردند وبعدها درخاطرات خویش یکی ازکارهای ارزنده اش رادرزمان تصدی گری، همین افتتاح نانوایی روستایمان ذکرنمودند.

ازنانوایی محلمان هرچه بگویم وبنویسم کم گفته ونوشته وحق مطلب راادا نکرده ام.به بهداشت وموضوعات ازاین قبیل کاری ندارم که نیازبه بحث وبررسی گسترده دارد ودراین مقال فرصت آن نیست. مهم همان پخت نانی است که به دست مشتری می رسد واهالی نیز چاره ای دیگرندارند.نانی است همچون سنگ که معلم علوم روستا از خرده نانی که ازکیف بچه های مدرسه یافتند وپس از آزماش بسیار آن رادرردیف سنگ های خارا قراردادند.حتی مرغ وخروس هم ازنان روستا به دادآمدند ودر یک آزمایش مشخص گردید این پرندگان بی زبان نیز درهنگام ریختن نان های مختلفه از نانوایی روستاهای اطراف درنزدشان ،به نان روستایمان رغبتی نشان نمی دهند.

اجراواعمال قانون هدفمندی یارانه ها مثمرثمرنبوده وچیزی از سختی وسفتی نان کاسته نشد.ازآن جایی که چنین نان هایی درآینده ی دورونزدیک نیزپخته خواهدشد وکسی نیست که به دادمان برسد لذا جوانان روستا دست به کارشدند وقالب وغلافی برای دندان ها کشف نمودند که ازنمونه های مشابه ی خارجی ساخت افغانستان وکشورهای آفریقای مرکزی بسیارپیشرفته تر است چنان که علاوه برنان قابلیت خردکردن سنگ وکلوخ وچیزهای الحاقی به نان رانیزداراست والحمداله این جوانان غیورتوانستند انحصارراازاین کشورها خارج نمایند.

خوب دیگروقتی  کسی به فکر روستایمان نباشد وشرایط مشکل گردد استعدادهایی این چنینی به کارخواهدافتاد وچنین کارهای بزرگ  به منصه ظهو رمی پیوندد!!!!!!