"تصمیم قاطع شعرا،درحمایت از مردم قحطی زده ی سومالی      "             به نقل ازجراید

ازآن جاکه گفته اند :"الشعرامن الفقرا" ومصداق جیب خالی وپزعالیند .ازبابت کمک های نقدی بایداین عزیزان رامعا ف کرد؛ چون که پول ندارند سروصورت خودشان رااصلاح نمایند.لذا شعرای مناطق مختلف میهن برآن شدند که ازطریق سرایش شعر درقالب های سنتی ازمثنوی گرفته تا ترجیع بند ومسمط و...موجب تسکین آلام مردم قحطی زده ی سومالی گردند، تامردم آن مناطق با مشاهده وخواندن این اشعار گرسنگی خودشان رادر لحظاتی ازیادببرند .ودر عالم معنوی متأثراز خواندن اشعار،مدتی فارغ ازهیاهوی دنیوی، سربربالین گذاشته ورنگ خواب راببینند.

ازبین اشعارارسالی به دفتر ملک الشعرای کشوری برای تأیید وارسال به کشورسومالی ،شعری از خطه ی سیستان ، جلب توجه می نمود ؛که به سبک وسیاق موش وگربه ی عبیدزاکانی سروده شده که باقرائت آن انسان ماه ها ،خوردن وآشامیدن را بالکل فراموش می نماید. در قسمتی ازآن آمده است:

"ای خردمند عاقل ودانا"                           قصه ی ماگرسنگان رابرخوانا

گویند به ما،مردم سومالی را                      کمک کنید همین طور کشکانا

ماکه این جا توی سیستان                           چیزی نداریم برای نوش جانا

پول یارانه راکه می دهندروزی                   دوروز ازآن نمی ماند چیزانا

قیمت اجناس همین طور به سرعت برق         سیرمی کند به سمت بالانا

قبض های برق وآب وتلفن                         به فلک می کشد ماهانا

رنگ گوشت را سال ها                             چشممان نخواهد دید انا

گوشت آهو فراوان است در سومالی              گوشت خروالاغ این جا فراوانا

گردوغبارسیستان را                                 بیا وبنگر امروزجانانا

چشم چشم رانمی بیند                               ازاین همه گردوغبار فراوانا

توای سومالیایی بدان                                که پادشهی نزدمافقیرانا

کمک های جهان به دستتان می رسد؟           این جا این  روزی یافت می شد توی بازارانا

....درپایان این منظومه ی بلندآمده است:

هست این سرگذشت عجیب وغریب                یادگارشاعرسیستانا

جان من پندگیرازاین سرگذشت                    "که شوی در زمانه شادانا"

گرسنگی رافراموش کن                            بربند براشکمت سنگانا

حالا بگو توبه من یا                                  من به توباید کرد،کمکانا