مترس از هول ابلیس تا جان دهد             هر آن کس که دندان دهد نان دهد

راستش این بیت سعدی در اصل بر می گردد به تعمیر کنندگان فنر و کمک فنروجلوبندی ومیزان فرمان و امثالهم ،که از فقر وبی پولی ونفقه درعذاب بودند و با توجه به شواهد امر ومصراع نخست، شارحان بوستان ،مرجع "هر آن کس "را، شهرداری محترم شهرمان، معنی نموده اند.اگر گذرتان به کوچه وپس کوچه ها ی شهرمان بیفتد ؛چاله وچوله های ناقابلی را مشاهده می کنی که به دور از حکمت نبوده است،وهمه ی آنها بر می گردد به سخنان سعدی رحمه ا...علیه.

وبا استقبال از شهر بابا طاهر همدانی که فرمودند:

به شهرم بنگرم چاله ببینم                                        خیابون بنگرم چوله ببینم

به هر جایی از این شهرودرودشت                            هزاران چاله وچوله ببینم 

حالا بماند از افرادی که به دور از چشمان شهرداری به جان آسفالت شهر می افتند، جوی های آبی که وسط بعضی از جاده هابه وسیله ی شهرداری احداث گردید ه به حق و الانصاف شاهکار قرن بیست ویکم است ؛که خود شبیه به رود پهناورآمازون می باشد وبا ید به فکر احداث پل بر روی آن بود.

به غیر از چاله و چوله های مزبور، هر کس احساس نموده که دارای شم مامور راهنمایی ورانندگی است؛ دست به کار شده و جلوی مغازه یا منزلش سرعت گیری احداث نموده است که انسان رابه یاد قلل زاگرس می اندازد .خواه نا خواه هنگام عبور از آن لحظه ای خود را بین فضا و زمین می یابی.