درست است که باآمدن واژه ی برق خود به خود واژه های آب وتلفن نیز دراذهان عموم  متواتر  می گردد وطبق اصول روان شناختی واژه ای موجب ذکر عامل یاصحنه ای می گردد، ودراین صورت  به یادخاطره ی  تکراری وتلخ قبوض تصاعدی آن ها" آب وبرق وتلفن وگاز" می افتیم هرچندنیزرسیدن یکی ازاین قبوض ،قبض دیگری را به همراه دارد ومأمورین محترم آب وبرق  نمی دانیم دوماه است، یا دوروز سروکله ی مبارکشان پیدا می شود وقبض به دست وخندان لب،زندگی شیرین مارا تلخ می سازنند. ولی از همه ی این ها گذشته در شهرمان که آمدن برق ،آب وگاز که تاریخی طول ودراز داشته،دررفتن وقطع شدن آن ها نیز رازی نهفته است که نمی دانیم افشای آن چگونه است ؟وچگونه      می توان به آن پی برد؟

برخی از ویژگی های شهرمان منحصربه فرد است وموجب شده تا زبانزد عام وخاص گرددوهنوز که هنوزه ،برخی از آن ها دراذهان پاک نشده اندوبرای نسل های بعدی به یادگار مانده اند.یکی ازاین ها همین خاصیت آب شرب شهرمان است؛ که شهرت منطقه ای یا آسیایی ویا بهتر، حتی جهانی یافته است .انواع واقسام موجودات ذره بینی واملاح وسنگ لاخ های ریز ودرشت که یادگاری از پیکره ی مبارک ومقدس البرز کوه ودماوند هستند،درآن می توان یافت وبه وفور دید.

بسیاری از جانورشناسان جهان که می خواهند نسل موجودات منقرض شده ی میکروسکپی رامورد بررسی قراردهند؛از آب شرب شهرمان بهره می برندوتاکنون ،بسیاری از موجودات تک سلولی ،به وجودمبارک آب شرب شهرمان کشف شده است وقدم های بلندی در خدمت  به دانش بشری برداشته شد.در همین خانه ی همسایه مان روکاری وسفت کاری ساختمان به برکت سنگ ریزه های آب شرب شهرمان صورت گرفت.بیچاره کلیه هایمان شده اند شبیه به ماشین های سیمان مخلوط کن. که با اسید که محال است با بمب اتم هم نمی توان لا یه های رسوبی وسنگی آن راپاک             نمود.خوشبختانه بعداز هربارندگی ،به کلی رنگ وبوی آب به کلی دگرگون می شود؛حتی نمی توان تشخیص داد آب است یا آب میوه.

چه روزهایی که آب را به جای نوشابه به مهمان هایمان قالب نکردیم.وواقعاً در ازای این همه فواید هزینه ی پرداخت آب بها بسیار اندک است.

از نکته های باریک دیگر ،اینکه وقتی برق شهرمان قطع می شود، انگار که آب نیز طاقت دوری آن را ازمنزلمان نداردوباسرعتی اعجاب انگیز با ما وداعی چندروزه می کند.به راستی که به هم وابسته اند ودل بسته، چه بهتر که قطع می شوند باز حداقل می توانیم از زندگی ماشینی خلاصی یابیم.می توانیم ازآب رودخانه بنوشیم بادود آتش از یکدیگر مطلع شویم وهمچنین درتاریکی مطلق به سربریم تا قدر آن هارا بدانیم.آخه توی بدبختی هاست که استعدادهایمان شکوفا می شود.