بسیاری ازاشعاری که شاعران درعصر وبرهه ای سروده اند ،دارای غموضی است ؛که سال های سال پوشیده خواهند ماند واگر شاعر خود در حیات باشدوبه ممات نپیوسته ،آن راتوضیح وتبیین می نماید درغیراین صورت به دستان اهل فن گره گشایی می گردد. بسیاری ازاین اشعار ازشاعران بزرگ چون حافظ وسعدی ونظامی وخاقانی هنوزهم درپرده ی ابهام قراردارند وکشف نشده اند.

یکی ازاشعاری که استاد قیصرامین پورسروده وتا سال ها مشخص نبوده ،مخاطب آن چه کسی است ازاین نمونه هاست. تااین که چندروزپیش یکی از ادیبان که سال ها، کنج کتاب خانه مأمنش بوده وکتاب چون یاروهمدم هرگز لحظه ای هرچندکوتاه  ازاوجدانگشته ؛کشف نموده است که شاعر چون به عالم غیب آگاهی داشته وپنداشته باهمین روندچنین اتفاقی خواهدافتاد آن را در دوری وکوچ آقای "خاوری " پس ازاختلاس به کانادا سروده است .هرچه باشدهمین پیشنهاد درحدنظریه ست وهنوز ادیب ومحققی آن رارد یااثبات ننموده است.

شعر ی که شاعرچندسال پیش که هنوز مسافرت آقای خاوری به کانادا اتفاق نیفتاده بود، سروده است؛چنین است:

"قطار می رود

تومی روی

تمام ایستگاه می رود

ومن چه قدرساده ام

که سال های سال (کنون ماه های ماه)

 درانتظارتو

کناراین قطاررفته ایستاده ام

وهمچنان،

به نرده های ایستگاه رفته

تکیه داده ام!

ماهم فقط وظیفه ی نقل وقول داشته ایم تا آ ن رابه سمع ونظرادیبان برسانیم وگرنه ماراچه به این امورادبی !!!