"چهارشنبه شب هفته گذشته- 13/7/90- تیم ملی فوتبال کشورمان در یک دیدار تدارکاتی تیم فوتبال فلسطین را با نتیجه 7 بر صفر شکست داد و به نوشته ورزشی نویسان «جشنواره گل به راه انداخت»! ذوق زدگی برخی محافل ورزشی کشورمان از این پیروزی و دست افشانی آنها در پی این به قول خودشان، «جشنواره گل»! دیدنی و تاسف خوردنی بود و بعید نیست که روح پوریای ولی از خنده آنها به گریه افتاده و به زبان حال خطاب به آنان گفته باشد؛ من برای به دست آوردن دل شکسته یک مادر پیر، در مقابل حریفی که بی تردید بر او پیروز می شدم، تن به شکست دادم و شما همه آنچه در توان داشتید را برای شکست تیمی که به نمایندگی از مردم مظلوم فلسطین میهمان شما بود به کار گرفتید و در پی این پیروزی به وجد آمده و آن را «جشنواره گل» نامیدید... تیم ملی کشورمان نمی خواست آداب پهلوانی پوریای ولی را به طور کامل دنبال کند و به شکست مصلحت اندیشانه تن بدهد، دست کم می توانست در پی نتیجه مساوی باشد و یا به حداقل گل بسنده کند..."

                                                    به نقل ازروزنامه کیهان16/7/90

*مش رجب بالاغیرتی بعدازخواندن مطالب روزنامه ی کیهان رگ گردن مبارکش نیم متربه بیرون منحرف گردید و توی جمعیت قشقرقی به پاکرد که نگوونشنو.باهمان صدای نکره اش فریادمی کشید: به شما هم می گویندورزشکار؟! خجالت که نمی کشید، ضعیف کشی هم حدوحدودی دارد .یکی نه دوتانه، هفت تا.بااین کارتان دل اسرائیلی هاراشادکردید .همین شماهستیدکه باکارهایتان موجب می شوید شهرک سازی روزبه روز گسترش پیداکند.اگرچندتا می خوردیدآسمان به زمین می آید یاازدستمزدمیلیونی تان کم می شد؟ خدارابگویم این کی روش راچه کارکند!اصلاًشایداویک صهیونیستی باشد؟!ازاین مردم اروپاهرکاری ساخته است .باید کنکاش کرد.

حالااین بارراندیدمی گیریم .چه عیبی دارد توی ورزش های دیگرهم شکست بخوریم ودل مردم جهان راشادکنیم.همین توی والیبال ازافغانستان شکست می خوردیم ،الان امریکاراازکشورشان بایک اردنگی می انداختندبیرون.حواستان هم باشد باکشورهای قدرچون برزیل وآرژانتین بازی داریدقبل ازبازی شروع کنیدبه گریه کردن .چه عیبی دارد؟ به بازیکنان  آن کشورها بگوییدمردم ما سال هاست رنگ شادی راندیدند؛شاید دلشان به رحم بیاید وشکست بخورندتا دل مردم ماهم شادشود.خیال کردید همه مثل شما سنگ دلند!!