درپی انتشار نامه ی یکی ازمادران جان برلب آمده به رییس جمهور که درقسمتی از آن آمده است "باید به بچّه هایمان آموزش دهیم که ازمامیوه نخواهند..."سیل نامه هاازجنوب کشورگرفته تاشمال از غرب تاشرق ازطرف مادران بادرد، به آدرس بنده سرازیر شده که نظروراهکارتان چیست؟چه پیشنهادی ،نظری ،ایده ای ،راه حلی ارائه می دهیدتا مرهمی باشد برزخم های شکافته مان.

هرچند دراین چندسال بحث شایسته سالاری پیش آمده وبنده راازآن مقام رفیع باسر به نازل ترین مقام وپست هل داده اندواکنون درپست شامخ وشریف مشاور! که همان فوت زدن چای مقامات عالی رتبه است؛ کاری نیست ،ولی برحسب این که تاکنون دراین قضیه دستی برآتش داشته ،مطابق تکلیفی که بردوش این جانب قرارداده اند و موجب بسی خوشوقتی است که نظروراهکارخویش را اعلان نمایم .عقیده ونظربراین استواراست آموزش باید درهمان پایه های آغازین تحصیلی درمدارس اجراگردد که بسی سودمند است وگرنه چندان ثمربخش نخواهدبود.فلذادرکنار کتاب های چگونه بخوانیم وچگونه بنویسیم کتاب ارزشمنددیگری تألیف گردد ؛باعنوان "چگونه نخواهیم " که به دانش آموزان دلبند آموخته گردد که علاوه بر میوه که مادر دلسوخته درنامه اش تذکر داده،دیگرگوشت،ماهی،شیر،حبوبات،سفر،خانه، راحتی و...رانیز ازخانوادهانخواهند که درغیر این صورت عواقب دردناکی دارد.

لذاازکلیه ی اساتید ومؤلفین صاحب ذوق تقاضا می گردد در فرصت اندک باقی مانده تا بازگشایی مدارس ،مارادرتألیف چنین کتاب ارزشمندی یاری رسانند.

بعضی وقت ها راه کارهایی ارائه می دهیم که بعد ازماه هامتوجه می شویم که چنین راه کاری از جانب مابوده است!